Odcisk Ancelottiego

Kiedy Carlo Ancelotti obejmował drużynę Realu Madryt wielu fanów było temu przeciwko. Wiadomo Włoch to słynne catenaccio, a kibice na Bernabeu chcą piłki szybkiej, granej z polotem i ciągłego wygrywania. Nie podoba się? Gwizdy. Gdy Mourinho odchodził wielu ludzi płakało i jednocześnie zastanawiało się co teraz będzie, kim będzie nowy trener i czy godnie zastąpi swojego poprzednika?

            Mamy 15 kolejkę hiszpańskiej Primera Division, Real trzeci mając 3 punkty straty do pierwszej Barcelony i drugiego Atletico. Jednakże, ma najwięcej strzelonych bramek, aż 44. Ponadto mniej straconych mają jedynie Barcelona, Atletico oraz Villarreal. Niby trenerem został Włoch, ale gdzieś jest zgrzyt. Miało być catenaccio, a jest zarówno gra z kontry, co było jest i będzie najsilniejszą bronią Realu, a do tego trener Ancelotti popracował dodatkowo nad atakiem pozycyjnym. Przypomnijmy sobie grudzień 2012 roku. Układ w tabeli ten sam, Barca, Atletico, Real, z tym, że Real tracił do pierwszej Barcelony, aż 11 punktów. Co się stało, że Real gra lepiej niż rok temu. Odszedł trener, odeszło kilku zawodników w tym Kaka, Higuain czy Ozil, którzy stanowili bądź co bądź o sile Realu w mniejszym lub większym stopniu. Real zarobił na transferach ponad 100 mln, ale jeszcze więcej wydał. Tym razem Florentino Perez postawił na młodzież. Najstarszym i najdroższym piłkarzem został 24-letni Gareth Bale. Ponadto przyszli Illarramendi, Isco i Carvajal. Z Castilli do składu włączeni zostali Jese, Morata oraz Casemiro. Kadra Realu jest teraz mieszanką doświadczenia z młodością. Po jednej stronie barykady Casillas, Ramos, Xabi czy Ronaldo, a po drugiej młodzi dopiero zaczynający swoją przygodę z poważną piłką. Wielu ludzi pukało się w głowę, gdy Perez wspólnie z Ancelottim sprzedawali trzon drużyny Ozila do Arsenalu Londyn. Jeden z najlepszych obecnie „dziesiątek” na świecie.

 Real od początku nie zachwycał. W pierwszej kolejce nikła wygrana z Betisem, który teraz okupuje ostatnie miejsce w Primera Division. Później przyszło zwycięstwo z Granadą, a następnie w dobrym stylu z Bilbao. Nadeszła czwarta kolejka i pierwsza strata punktów w beniaminkiem Villarrealem.

W siódmej kolejce Real przegrywa u siebie z odwiecznym rywalem Atletico. Kibice zaczynają gwizdać, nie tak miała wyglądać gra Królewskich za kadencji nowego trenera. Wszyscy tęsknili za Ozilem, nowi piłkarze nie spełniali pokładanych w nich nadziei. Jedynie Isco prezentował poziom gry w królewskich barwach. Porażka w Gran Derbi dolała jeszcze oliwy do ognia, lecz na zawodników zadziałała jak kubeł zimnej wody. Od feralnego 26 października Real Madryt nie zaznał jeszcze porażki, ba zanotowali 6 zwycięstw i remis w starciu z Juventusem w Lidze Mistrzów. W tych siedmiu spotkaniach strzelili 30 bramek i stracili 9. W znakomitej formie był Cristiano Ronaldo, który strzelał gola za golem. Do formy powracał także Karim Benzema. Wystrzelił również Gareth Bale, który początkowo grał bardzo słabo. Dmuchano jednak i chuchano na Cristiano Ronaldo. U Mourinho mieliśmy Cristianodependencię. Kiedy nie grał Cristiano to Real z reguły nie osiągał dobrych wyników. Była 54 minuta meczu z Almerią. Na twarzy Ronaldo pojawił się grymas bólu. Portugalczyk prosi o zmianę. W tamtym momencie Real wygrywa 1:0 właśnie po bramce Ronaldo. Mija kilkadziesiąt minut, a kibice nie dowierzają. Mecz kończy się wynikiem 5:0 dla Królewskich. Ronaldo do powrotu na boisko potrzebuje dwóch tygodni. Z Galatasaray 4:1, z Valladolid 4:0, gdzie pierwsze skrzypce odegrał Gareth Bale strzelając pierwszego hattricka w barwach Realu Madryt. Czy ktoś tu mówił o Cristianodependencii?

 Zdaje się, a pokazują to ostatnie mecze, że coś takiego po prostu nie istnieje. Odchodzi w zapomnienie. Real nie traci już bezmyślnie punktów z drużynami z dołu tabeli tak, jak to było za Mourinho, lecz idzie jak burza, krocząc od zwycięstwa do zwycięstwa.

 W Madrycie znowu euforia związana z dobrymi wynikami. Ludzie przestali tęsknić za Mourinho, za Ozilem. Ancelotti niewątpliwie zostawił odcisk na drużynie w dobrym znaczeniu tego słowa. Pozostaje tylko podtrzymać dobrą passę, a jeżeli konsekwentnie Real będzie zwyciężać, nie bojąc się przy tym potęg europejskich, może przyjdzie czas na dziesiąty triumf w Lidze Mistrzów. Poczekamy, zobaczymy.